Of ze druk zijn? Nee joh, valt best mee! Nou ja... een beetje dan.
Speels. Dat klinkt veel leuker. Ja, Jack Russels zijn speels. Zover ik weet zijn ze de hele dag in de weer en eisen ze behoorlijk wat aandacht. Maar ach, dat is toch juist heel lief? Je moet er iets voor over hebben, denk ik zo. Het breekt de stilte in huis natuurlijk ook, volgens mij creëert zo'n beestje heel wat sfeer. En dat kunnen we vast wel gebruiken. De tijd van ompraten en overtuigen is voorbij, nu moeten we verder kijken. Hoeveel kost een Jackie? Hoeveel eet het dier op een dag? Hoe vaak dient hij of zij uitgelaten te worden? En dan nog tweeëntachtig praktische vragen.
zaterdag 27 oktober 2007
zaterdag 20 oktober 2007
De wereld is onvoorspelbaar
De foto's van Jack Russels slepen je vanzelf door het traject heen. Als je dan even van die twijfel momenten hebt, met de brandende vraag of het wel verantwoord is, kijken die beestjes je zó lief aan dat je meteen ontdekt dat je geen keuze hebt. We hebben nog geen hondje, de voorbereidingen zijn echter al wel ontzettend leuk.
Van nature ben ik niet zo'n dierenliefhebber. Mijn moeder ook niet, ze is bang voor veel honden en daarnaast allergisch voor bepaalde rassen (zover ik weet). Een paar weken geleden had ik afgesproken bij een vriendin thuis, ik was nog nooit daar geweest. Het knusse woninkje trok me aan. Ik nam plaats op de bank en genoot van maaltijdsalade. Er renden drie hondjes rond, twee ietwat ouderen en één beestje van een maand of vier. Ze kwam steeds bij me liggen, ik was dol op het dier. En dat terwijl ik niet zo van honden houd! Dit hondje was zó schattig, zó mooi. Zijn bruine vachtje was zacht en zijn oogjes leken wel van kralen. Levende kralen. Toen ik na een poosje weer thuis was, kon ik mijn enthousiasme niet voor me houden. Ik begon het hele verhaal tegen mijn moeder te vertellen. Ze houdt ook niet zo van honden. Er is maar één ras die zij wel leuk vindt... Jack Russels.
We hebben eigenlijk al jaren in ons hoofd om een hondje aan te schaffen, maar het is er nooit van gekomen. Dit was echter de druppel, nu zijn we er zeker van. Op deze blog zal ik bijhouden achter welke informatie ik ben. We hebben al een aankomend nestje op het oog. Het vrouwtje komt binnenkort twee nachten bij ons logeren.
Van nature ben ik niet zo'n dierenliefhebber. Mijn moeder ook niet, ze is bang voor veel honden en daarnaast allergisch voor bepaalde rassen (zover ik weet). Een paar weken geleden had ik afgesproken bij een vriendin thuis, ik was nog nooit daar geweest. Het knusse woninkje trok me aan. Ik nam plaats op de bank en genoot van maaltijdsalade. Er renden drie hondjes rond, twee ietwat ouderen en één beestje van een maand of vier. Ze kwam steeds bij me liggen, ik was dol op het dier. En dat terwijl ik niet zo van honden houd! Dit hondje was zó schattig, zó mooi. Zijn bruine vachtje was zacht en zijn oogjes leken wel van kralen. Levende kralen. Toen ik na een poosje weer thuis was, kon ik mijn enthousiasme niet voor me houden. Ik begon het hele verhaal tegen mijn moeder te vertellen. Ze houdt ook niet zo van honden. Er is maar één ras die zij wel leuk vindt... Jack Russels.
We hebben eigenlijk al jaren in ons hoofd om een hondje aan te schaffen, maar het is er nooit van gekomen. Dit was echter de druppel, nu zijn we er zeker van. Op deze blog zal ik bijhouden achter welke informatie ik ben. We hebben al een aankomend nestje op het oog. Het vrouwtje komt binnenkort twee nachten bij ons logeren.
Abonneren op:
Posts (Atom)